yaşları yakın iki çocuk...çevreden çoğunlukla, zor olmalı sözcükleri baştan beri..evet ilk altı ay zordu ne yalan söyleyim,erenin gaz sancıları bütün ihtiyaçları bana bakan iki çocuk..peş peşe hamileliklerim ve nasıl yetişeceğim diye bocalayan ben..

birisini beslerken diğerini ayağımda avutmaya çalıştığım günleri anımsayınca gülümseyebiliyorum artık:)yada ikisini birden kucağımda 3 kat merdiveni çıkarırken..
sonra kızım müthiş bi öğretici olup çıktı, bazen dayatarak bazende kelime kelime usanmadan tekrarlayarak..

büyüdükce birbirlerine bağlılıkları arttı atmasınada kavgalarda büyüdü ,seloşun saçını erenin elinden çözmek zorunda kalıyorum bazen, erenin hırsla ard arda gelen saldırılarından selene siper oluyorum..
birde iddialaşma başladıki akıllara zarar..ikiside önce ben diye fırlıyor yerinden, ilk bardağa dolan su ne kıymetli ,wcye ilk oturabilen yada ayakkabısını ilk giyen..
şşştt durun demeye kalmadan itişme sonra çemkiren anneye karşı ittifak anında..
son zamanlarda mutlu olduğum bişey daha var,gittiğimiz yer neresi olursa olsun  arkadaş arama telaşı yok artık..ne birilerinin dikkatini çekmeye çalışmak ne anne söylede benimle oynasın duymuyorum..
gel eren seni sallayayım ,eren topuda al oynarız,hadi koşalım beraber...ohh harikaymış ,sakin biyerdeysek bırakıyoruz kendi başlarına tadını çıkarıyorlar...kurdukları oyuna dahil olmak isteyenler bile çıkyor:))