son günlerde

çok ara  verdim biliyorum ,yine hem kendime hem çocuklara vakit yetiştiremiyorum..şuan uyuyor bıdıklarım yorgunluk ve hastalığın verdiği halsizlikle..
selenle başlayıp şiddetini erende daha fazla gördüğümüz hastalıkları nerdeyse bir aya yaklaşacak:( kulağı kızarmış oğluşumun iki gün şiddetli ateş ve ağrı, bugün daha iyi gibi ama ikisininde öksürüğü hala geçmedi..hal böyle olunca eren nerdeyse tüm vaktini omuzlarımda geçiriyor..
üzülüyorum..çok uzadı ..selenle geçen vaktimiz azaldı..eren keyifsiz..babamız sabırsız..ben herkesi idare etmek zorundayım..
birde kızıma kreş arayışına girdik,yarım gün uyku saatine kadar  kaliteli vakit geçirecek eğlendirecek bir yer bulamadık daha..onun mutlu olacağı bir yer buluruz ümidindeyim hala:)
bu arada eren kelime haznesini selen tatlı dilli olmayı bütün hızıyla geliştiriyor...
son günlerde küçük iyiliklerim  karşılığı ''anne sen en büyük yardımcımsın'' cümlesini çok duyar oldum..her aklına geldiğinde anneler gününde bana ne alsa telaşı,kah en sevdiği oyuncağı kah elleriyle toplayacağı çiçekler(bunun için çiçekli parka gitmemiz gerekiyormuş)..
 dünyanın en güzel kokulu, en güzel renkte en en en şeker iki çiçeğinin ANNEsi olmak bana yetiyor bir bilse..