istanbul

haftasonu halamızın oğlunun söz merasimi dolayısıyla istanbuldaydık..başta iki çocukla yolculuk nasıl olur, ev düzeni olmadan yapamam diye isteksizdim çok istememe rağmen istanbulu görmeyi...eşimin yoğun ısrarı ile çıktık yola, ben hala endişeliyken ve henüz çocuklar uyanmadan bitmişti bile yolumuz:)

hafif bi kahvaltıdan sonra, bebekkokusundan  iyikide tanıştığım  sevgili rabiacım ve tatlılar tatlısı yasinlere misafir olduk..harika bir kahvaltı eşliğinde bol bol sohbet ettik afacanlarda birbirlerini hiç yadırgamadılar oyunları süperdi..tadına doyamadan ayrılmak zorunda kaldık..sonra sahilde biraz yürüdük,seloş denize atlamak istedi bi ara, yüzmek istemişmiş:)davetli olduğumuz mekandada sorun çıkarmadı zuzular,gece 12de boğaz köprüsü vee taksim olmazmış onuda öğrenmiş olduk milim milim ilerleyen trafikle..pazar günü ortaköyde denize nazır kahvaltı tam benlikti keşke selenle erende yeseydi daha bi süper olacaktı..dolmabahçe sarayı ,rumeli hisarı ,çırağan dışardan görebildik ancak  vaktimiz olsaydı dışardan görünüşü böyleyse içi  nasıldır merakı kaldı bende..vapur turuylada keyifli dakikalar yaşattık sanırım çocuklara eren yarısında uydu keyfi böyle çıkar dermişcesine huzurla kollarımda gözleri ağırlaşırken:)son olarakta arabayla biraz gezindik ama çocukların sabrı oraya kadarmış..hem sıcak bunalttı hem yorgunluk hem açlık(şöyleki iki günde dişe dokunur yedikleri bir kase çorba ve herşeyin ucundan kenarından azcık) ..ee bu kadarına bile izin verdikleri için teşekkür ederim onlara:)giderken sadece 3,5 saat olan yol dönüşte tam 5 saati buldu 3 kez mola ve erende bitmek bilmeyen bi mızırtı ,fekatt mustafanın yıllardır dilinden düşürmediği bolu dağında çorbanın keyfi başkaymış:))

sözün kısası ilk fırsatta tekrar gitmek istiyorum çocukların huysuzluklarına rağmen..